سقوط

آرزوهام مثل ستاره های آسمون بودن

همونقدر زیاد

همونقدر زیبا

همونقدر دوست داشتنی

همونقدر نورانی

همونقدر خواستنی

همونقدر امید بخش

همونقدر پاک ،

حالا ستاره ها رو دیدی که بعد سالها خاموش میشن ؟

آرزوهای منم همین شکلی

خاموش شدن

سقوط, کردن

به خاک افتادن

خیلی دردناکه

دنیا بدون اون آرزوها

ظلمت محضه ....

خستم از ظلمت این دنیا

دیگه به امید کدوم آرزو ادامه بدم ؟

بدون رویا زندگی کردن خیلی سخته

چرا هیچ راه فراری نداریم ها ؟

دانیال علی پناهی