صاحب

ببین اوضاع دنیامون وخیمه 

چقدر دیوار این کعبه زخیمه

صدای ناله هامون پشت دیوار

تمام گریه ها در حال تکرار

چه حسرت ها که توی قلبمونه

خدا هم شاهد این بختمونه

دعاهامون دیگه دیده نمیشه

یه روزی میشد و دیگه نمیشه

از این دنیا فقط این سهممونه

که سقف هر دوتامون آسمونه

شاید با نعمتش ما یاغی میشیم

که طغیان میکنیم و طاغی میشیم

شاید روزی بیاد قارون بمونیم

که از عشق خدا بیرون بمونیم

مشقت ها و تلخی ها میباره

به اسم مصلحت منت میذاره

حکیمه حکمتش هم سختی ماست

خداست زورش زیاده صاحب ماست

دانیال علی پناهی

برچسب‌ها: مثنوی , درد , بی صبری , کم آوردن , بن بست