خونۀ مادر بزرگه

خونۀ مادر بزرگه هزار تـا غُصـه داره

غم دیگه از رو سقفش ، سایه برنمیداره

بدون مادر بزرگ ، بهارامون خزونه

آخه کی مثل مادر ، دردامونو میدونه ؟

خـونـۀ مـادر بزرگـه دیگـه رونـق نـداره

درد و غمِ تنهایی از رو دیواراش میباره

خـونـۀ مادر بـزرگـه ، امـروز شـده خـرابـه

اون کوچه بی مادر بزرگ واسه همه عذابه

درخـت تو حـیـاطـش دیــگــه ســـایـه نـداره

آفتابش دیگه هر صبح ، یه روز شوم میاره

دنیا بدون مادر ، هر روز چه سوت و کوره

دیـگه نمیشه بـارون ، ایـن دردا رو بـشـوره

اونی که روح پاکش ، امـروز تـو آسـمـونه

گاهی میبینه بچش ، اشک میریزه تو خونه

خونۀ مادر بزرگـه یه خـونۀ رو آبـه

خونه که مادر نداره یه خونۀ خرابه

شبا که بغض و گریه ، امونمو بریده

میپرسم از خدا که ، مادرمو کی دیده

یعنی الان کجاست و امروز چه حالی داره ؟

این فکرا دیگه هیچ وقـت ، راحتم نمیذاره

خـونـۀ مادر بـزرگـه دیـگـه صـفا نداره

خودش همیشه بم میگفت دنیا وفا نداره

به یاد مادر بزرگ مرحومم

دانیال علی پناهی