آزادی

مـن محو تو ام وقتی ، میخـنـدی و میرقصی

انگار که بـی عـیـبـی ، انگار که بی نـقـصی

گـفـتـی کـه کـنـار تـو ، مـن وصلۀ نـاجـورم

ای مرگ مرا دریاب ، تا زنده در این گورم

دیگر بـه توانم نیست ، دل کندن و بـرگشـتـن

ما ساده دلان را چـه ، بـا مـاهـرخـان گشـتن

امـروز غـرورت را ، میخواهی و دلـشـادی

من رفـتـم و غـمـگینم ، تــو مـانـدی و آزادی

دانیال علی پناهی