رسم زندگی

بــه نــام یــاور تـنـهـای تـبـریـز                   رفــیــق شــــام هـــای تـار تـبـریـز

ستم دیده ، بلا کش ، زجر دیده                   کـه از چشمان خیسش خون چکیده

خـدا را شـاهـد ایـن غـم بگـیـرم                   کـه مــن از داغ تـو مـاتـم بـگـیـرم

رفــیــق دردهــای بــیــشــمــارم                   مـن از غـم هـای قـلـبت زخم دارم

تـو دیـدی داغ آن دلـدار دیـریـن                   چـو فـرهــادی بـه کـامِ تـلخِ شیرین

فــدای روزهــــای اضـطـرابـت                   خــدا بـشـنـاخـت تـنـها قلـب پـاکـت

چقدر اندوه دیدی ، صبر کردی                   ز گـریـه طـعـنـه هـا بـر ابر کردی

تــو بــودی بـاغـبـان بـاغ مـریـم                   بـه جـانـت شـعـله ها زد داغ مریم

بـــرای زنــدگی داری بــهــانــه                   عــزیــز نـازنـیـنـی چــــون تـرانـه

تـو بالا رفته ای تـا عـرش اعلا                   یـدک داری بــه خــود نـام پـدر را

اگـر زخـمـی ولیکن شیر هستی                   ز پـا مـنـشـیـن اگر زنجیر هـسـتـی

امید این است با حالی که داری                   بـدانـی قــدر آن چـیـزی کــه داری

خدا را شکر کن تا صـبر داری                   چـرا که همسری خوش قلب داری

خـدا بـر قـلـب تـو نـامش نوشته                   به خوی و خصلتی همچون فرشته

تو را از خویش هم بهتر شناسد                   کــه قــدر زر فـقـط زرگــر شناسد

بـرای قـلـب زیـبـایـی کـه داری                   خـوشا این چون گلی در او بکاری

بــه یــاد روزهــای پـر بـلایــت                   شــهــیــد پـاک و مـُهـر کـربـلایـت

چـقـدر انـدوهگـیـن و شرمسارم                   ســعــادت داشــتـــی و مــن نــدارم

تو و عشقت به ایزد مـیـسـپـارم                   بـرایـت غـیـر ایـن چــیــزی نــدارم

تقدیم به خوش قلب ترین و مهربان ترین مرد دنیا .....

دانیال علی پناهی